باتری‌های نیکل-کادمیوم (NiCd)
مزایا:
قابلیت شارژ مجدد
مناسب برای دستگاه‌های نیازمند جریان بالا
معایب:
تکنولوژی منسوخ شده
کمترین ظرفیت و ولتاژ بین تمامی انواع باتری‌های شارژی
سمی بودن فلز کادمیوم و امکان ایجاد آلودگی محیط زیستی
باتری‌های NiCd امروزه از جمله انواع منسوخ شده‌ی باتری‌های شارژی به‌شمار می‌روند و تقریبا به‌طور کامل با باتری‌های نیکل-هیدرید فلزی (Ni-MH) جایگزین شده‌اند. هرچند باتری‌های NiCd را به‌سختی می‌توان در بازار پیدا کرد؛ اما درصورت وفور موجودی نیز دلیل منطقی برای خرید آن‌ها وجود نداشت. درواقع تنها دلیلی که ممکن است کسی هنوز از این نوع باتری‌ها استفاده کند این است که از مدت‌ها قبل آن‌ها را تهیه کرده باشد.
اگر همچنان از باتری‌های NiCd استفاده می‌کنید، توصیه می‌شود آن‌ها را با باتری‌های Ni-MH جایگزین کنید
ظرفیت باتری‌های قلمی NiCd به ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت می‌رسد و درصورت شارژ نیمه‌کاره، �اثر حافظه� ظرفیت آن‌ها را حتی بیش از این نیز کاهش خواهد داد (برای آشنایی با اثر حافظه و دیگر اصطلاحات مرتبط با باتری، قسمت اول را مطالعه کنید).
این باتری‌ها با داشتن نرخ دشارژ خودکار ۱۰ درصد در ماه، عمر قفسه‌ی کوتاهی دارند و ولتاژ ۱.۲ ولتی آن‌ها کمترین میزان بین انواع باتری قلمی است. اگرچه باتری‌های قلمی ۱.۲ ولتی را می‌توان در اغلب دستگاه‌هایی که نیاز به باتری ۱.۵ ولتی دارند استفاده کرد، اما در بسیاری موارد مانند چراغ قوه‌ها باید انتظار عملکرد ضعیف‌تر را از باتری با ولتاژ پایین‌تر داشته باشید.
در انتها اگر همچنان از باتری‌های NiCd استفاده می‌کنید، توصیه می‌شود آن‌ها را با باتری‌های Ni-MH جایگزین کنید.
- ۹۶/۱۱/۲۸